Свака сличност са садашњим догађајима је за размишљање...
Пише Душан Митровић
Hajde da se setimo da je među rimskim imperatorima bilo najviše Srba. Kažu od 17 njih pa naviše, dvadeset i nešto...
Nije ni bitan tačan broj...
Da vidimo te naše imperatore Rima, odnosno Romeje, šta su u stvari činili za Srbsku stvar?
Da li su išta činili za to ili nisu imali rodnu svest, već samo želju i potrebu da vladaju velikim carstvom?
Iz ovog ugla, današnjice koju živimo, mogli bismo da ih nazovemo „liberalima“.
Šta im je bilo važnije? Mogli su kao imperatori, bez problema da stvore Srbsko carstvo. A nisu. Zašto?
Zato
što je Rimsko, Romejsko carstvo bilo parazitska tvorevina i neko sa
rodnom svešću nije mogao da se uzdigne do trona carstva. Mi i danas
živimo pod tekovinama rimskog carstva, njegovog prava. Rim se nalazi
svuda, jedino se ne zove više tako. Iz tog ugla, te imperatore ću ipak
nazvati srbima, genetskim, ali ne i u duši.
Pitam se da li im je to bilo uopšte bitno?
Usudiću se da ih nazovem drugosrbijancima te epohe!
Da vidimo onda kako i na koji je način Konstantin uveo kao zvaničnu religiju „hrišćanstvo“ među Srbe.
Veoma
je upitan naziv te religije, jer po metodama kojima je implementirana
više podseća na kult nego na religiju koja ima u svojoj osnovi ličnost
Isusa Hrista. Možda su Hrista tek kasnije ubacili u taj kult, ali po
zvaničnoj verziji priča o njemu je postojala već 300 godina. Čak i naziv
Hrišćanstvo je moguć jer u osnovi on označava proroštvo. Otuda bi se
mogao izvući naziv tog kulta na srpskom – Proroštvo.
Nezgrapno i
previše nereligijski. Iz podataka koji slede verujem da to tada nije
rađeno u ime novozavetnog Hrista i da je novozavetni Hrist zapravo živeo
mnogo kasnije, jer sve ovo što je rađeno tzv „paganima“ nije moglo biti
rađeno iz ljubavi prema životu.
U svakom slučaju, kako se to
radilo? Kako se prethodni sistem uverenja na teritoriji Romejskog
carstva menjao sa novim? Iz sledećeg se razume zašto su mnogi drevni
hramovi na drevnim lokalitetima razrušeni i zašto su mnoge drevne
biblioteke zapaljene.
Krenimo hronolški da pratimo "dobrovoljno"
primanje nove vere i njeno prepoznavanje kao "najistinitijeg" i
"najmiroljubivijeg" duhovnog učenja od strane tadašnjih ljudi:
314. godina
Istog
momenta kada je postala zakonita, hrišćanska crkva počinje sa napadima
na nehrišćane: Ankarsko veće zabranjuje slavljenje Boginje Artemide
(Serbone).
324. godina
Car Konstantin postavlja „hrišćanstvo“
kao jedinu zvaničnu religiju Rimskog carstva. U Didimu, koji se nalazi u
Maloj Aziji, pustoši proročište Boga Apolona i muči do smrti njegove
sveštenike, koji su se tu našli. Takođe tera nehrišćane (iz vedskih
hramova) sa planine Atos i uništava sve lokalne vedske hramove.
326. godina
Car
Konstantin, prema instrukcijama svoje majke Jelene, uništava Hram Boga
Asklepija u Egeji, koja se nalazila u Kilikiji, kao i mnoge hramove
Boginje Afrodite u Jerusalimu, Apaki, Membri, Fenikiji, Baalbeku itd.
Car Konstantin time započinje uništavanje istorije civlizacije.
330. godina
Konstantin
krade blaga i statue iz vedskih hramova, kako bi dekorisao Novu Romu,
Novi Rim (Konstantinopolj), novu prestonicu svog carstva.
335. godina
Konstantin
pljačka mnoge vedske i nehrišćanske hramove u Maloj Aziji i Palestini i
naređuje razapinjanje na krst svih “čarobnjaka i proroka” (žreca,
volhova, đedova, bilara, magova).
341. godina
Car Konstans, Konstantinov sin, progoni “sve proroke ”. Mnogi su ili zatvoreni ili pogubljeni.
346. godina
Novo
veliki progon nehrišćana iz Konstantinopolja. Proterivanje poznatog
govornika Libaniusa, pod optužbom da je …“čarobnjak”, odnosno Mag.
354.
Konstacijevim
ediktom se naređuje zatvaranje svih vedskih hramova… neki od njih su
skrnavljeni i pretvoreni u bordele ili kockarnice. Pogubljenje vedskih i
nehrišćanskih sveštenika. Prva paljenja biblioteka u raznim gradovima
carstva. Prve krečane su sagrađene pored zatvorenih vedskih hramova.
Veliki deo svetih vedskih građevina je pretvoreno u kreč. I onda
prilikom raznih iskopavanja nailazimo na njihove ostatke a arheolozi nam
govore da su to rane hrišćanske crkve.
356. godina
Novi Konstacijev edikt, kojim se naređuje uništenje vedskih hramova i pogubljenje svih “idolopoklonika”.
357. godina
Konstacije stavlja van zakona sve vrste “proricanja” (uključujući i astrologiju).
359. godina
U
Skitopolisu, gradu u Siriji, hrišćani organizuju prve logore smrti, za
mučenje i pogubljenje nehrišćana, zarobljenih širom carstva.
361. - 363. godina
U
Konstantinopolju se proglašava religijska tolerancija i obnova vedskih
kultova, od strane Cara Flavija Klaudija Julijana (11. decembar 361.).
363. godina
Asasinacija Cara Julijana (26. jun).
364. godina
Car
Flavije Jovian naređuje spaljivanje biblioteke u Antiohiji. Carskim
ediktom (11.septembar), naređuje smrtnu kaznu za sve nehrišćane koji
slave bogove svojih predaka, ili vrše proricanje (“sileat omnibus
perpetuo divinandi uriositas”). Sa tri različita edikta (od 4.februara,
9.septembra, 23. decembra) naređuje konfiskaciju svih poseda vedskih
hramova i smrtnu kaznu za učestvovanje u vedskim ritualima, čak i onim
privatnim.
365. godina
Carskim ediktom (od 17. novembra), zabranjuje se nehrišćanskim vojskovođama da komanduju hrišćanskim vojnicima.
373. godina
Nova zabrana svih vrsta proricanja. Hrišćani uvode termin “PAGANI”, kako bi unizili nehrišćane
380. godina
Na
dan 27. februara hrišćanstvo postaje ekskluzivna religija Rimskog
carstva, ediktom Cara Flavija Teodosija, kojim se zahteva da “svi
različiti narodi, koji su u našoj milosti i pažnji, treba da nastave sa
praktikovanjem te religije, koju je Rimljanima doneo božanski apostol
Petar”. Ne hrišćani su nazvani “gnusnim, jeretnicima, glupim i slepim”. U
još jednom ediktu Teodosije naziva “ludim” one koji ne veruju u
hrišćanskog boga, a zločincima one koji se ne slažu sa crkvenim dogmama.
Ambrozije, Biskup od Milana, počinje sa uništavanjem svih, sada već
paganskih hramova u svojoj oblasti.
381. godina
Širom
Istočnog Carstva, paganski hramovi i biblioteke su pljačkani i
spaljivani. Dvadesetprvog decembra, Teodosije stavlja van zakona čak i
same posete vedskim hramovima. U Konstantinopolju, Hram Boginje Afrodite
se pretvara u bordel, a Hramovi Sunca i Artemide (Serbone) u štale.
382. godina
“Hale-luja” (slava Jahveu) nameće se hrišćanskom bogosluženju.
384. godina
Car
Teodosije naređuje pretorijanskom Prefektu Maternusu Sinegijusu,
zagriženom hrišćaninu, da u saradnji sa lokalnim biskupima, uništi
nehrišćanske hramove u Severnoj Grčkoj i Maloj Aziji.
385. - 388. godina
Maternus
Sinergijus, ohrabrivan od strane svoje fanatične žene i biskupa
“svetog” Marselija, sa svojim bandama čisti teritorije, pljačka i
uništava hiljade vedskih hramova, svetilišta i oltara. Među ostalima,
uništili su i Hram u Odesi, Svetilište u Imbrosu, Hram Zevsa u Apamei,
Hram Apolona u Didimu i sve hramove u Palmiri. Nedavno je taj posao
završio ISIS. Na hiljade nevinih nehrišćana, sa svih strana Carstva,
propatili su mučeništvo u ozloglašenim kampovima smrti
Skitopolisa.(Skitopolis – grad koji su osnovali Skiti)
386. godina
Car Teodosije stavlja van zakona brigu o opljačkanim vedskim hramovima (16. jun).
389. - 390. godina
Svi
nehrišćanski kalendari su stavljeni van zakona. Horde fanatičnih
pustinjaka iz pustinja, slilo se u gradove Srednjeg Istoka i Egipta,
uništavajući statue, oltare, biblioteke i vedske hramove, dok su
nehrišćani bili linčovani. Teofilije, aleksandrijski patrijarh,
započinje težak progon nehrišćana, pretvara Hram Dionisa u crkvu,
spaljuje gradski Mitraeum, uništava Hram Zevsa i ismeva vedske
sveštenike, pre nego što ih ubija kamenovanjem. Hrišćanska rulja skrnavi
svete predmete kultova.
391. godina
Novi Teodsijev edikt od
4. februara zabranjuje ne samo posete vedskim hramovima, već i samo
gledanje u oskrnavljene statue. Novi, teški progoni širom carstva. U
Aleksandriji, Egiptu, nehrišćani, vođeni filozofom Olimpijem, bune se i
posle nešto uličnih borbi, konačno uspevaju da se zaključaju unutar
utvrđenog Hrama Boga Serapisa. Posle nasilne opsade, hrišćani okupiraju
zgradu, demoliraju je, spaljuju njenu čuvenu biblioteku i skrnave svete
predmete.
392. godina
Na
9. novembar, Car Teodosije stavlja van zakona sve ne hrišćanske rituale
i naziva ih “paganskim praznoverjem” (“gentilicia superstitio”). Ponovo
su angažovane sve sile za progon nehrišćana. Okončane su Misterije
Samotrakija, a sveštenici su pobijeni. Na Kipru, lokalni biskupi “Sveti”
Epifanije i Tikon, uništili su skoro sve hramove na ostrvu i pobili
hiljade nehrišćana. Lokalne Misterije Boginje Afrodite su okončane.
Teodosijev edikt nalaže: “Oni koji se ne povinuju ocu Epifaniju, nemaju
prava da žive na ostrvu.” Nehrišćani se bune protiv Cara i crkve u
Petri, Aeropolisu, Rafiji, Gazi, Baalbeku i drugim gradovima Srednjeg
Istoka.
393. godina
Pitijske, Aktijske i Olimpijske igre su
stavljene van zakona kao deo helenističke “idolatrije”. Hrišćani
pljačkaju Hramove Olimpije.
395. godina
Dva nova edikta (22.
jula i 7. avgusta) vode do novih progona nehrišćana. Rufinus, glavni
ministar Cara Flavija Arkadija, evnuh, upravlja hordama pokrštenih Gota
(predvođenih Alarihom) do helenskih zemalja. Ohrabreni hrišćanskim
monasima, varvari pljačkaju i spaljuju mnoge gradove (Dion, Delfe,
Megaru, Korint, Fenos, Argos, Nemeju, Likosuru, Spartu, Mesenu,
Figaleju, Olimpiju itd.), pobivši ili porobiši nebrojeno mnogo ljudi i
spalivši hramove. Između ostalih, spalili su i Eleusinsko Svetilište i
spalili žive sve njegove sveštenike (uključujući i hijerofanta Mitre,
Hilarijusa).
396. godina
Sedmog decembra, novi edikt Cara
Arkadija naređuj da se paganizam tretira kao veleizdaja. Zarobljava se
nekoliko preostalih paganskih sveštenika i hijerofanata.
397. godina
“Uništite ih!” Car Flavije Arkadije naređuje uništenje svih preostalih hramova koji još uvek stoje.
398. godina
Četvrti
Kartaginski sabor zabranjuje svima, uključujući i biskupima, izučavanje
nehrišćanskih knjiga. Porfirije, biskup Gaze, uništava skoro sve
paganske hramove u gradu (osim njih devet, koji su još uvek bili
aktivni).
399. godina
Novim ediktom (13.jul) Car Flavije
Arkadije naređuje momentalno uništenje svih preostalih hramova (uglavnom
su ostali u seoskim oblastima): “Si qua in agris templa sunt, sine
turba ac tumultu diruantur. His enim deiectis atque sublatis omnis
superstitioni materia consumetur.”
401.
Kartaginska hrišćanska
rulja linčuje nehrišćane i uništava hramove i “idole”. I u Gazi,
lokalni biskup, isto paa… “svetac”, Porfirije, šalje svoje sledbenike da
linčuju nehrišćane i unište preostalih 9, još uvek aktivnih harmova tog
grada. Na XV Halkedonskom saboru je doneta naredba da će svi hrišćani
koji i dalje održavaju prijateljske odnose sa svojim paganskim rođacima,
biti ekskomunicirani (čak i posle smrti).
405. godina
Jovan
Hrizostom (čuveni Jovan Zlatousti) šalje horde monaha, naoružanih
batinama i šipkama da unište “idole” u svim palestinskim gradovima.
406. godina
Jovan
Hrizostom (čuveni Jovan Zlatousti) sakuplja sredstva od bogatih
hrišćanski žena, kako bi finansijski podržao uništavanje helenskih
hramova. U Efesu naređuje uništenje čuvenog Hrama Boginje Artemide
(Serbone). U Salamisu, na Kipru, “Sveti” Epifanije i Eutihije
nastavljaju progon nehrišćana i totalno uništavaju tamošnje hramove i
svetilišta.
407. godina
Novim ediktom se još jedanput stavljaju van zakona sva nehrišćanska praktikovanja religije.
408. godina
Car
Zapadnog carstva Honorije i Car Istočnog carstva Arkadije, zajedno
naređuju da se sve skulpture u paganskim hramovima ili unište ili
zaplene. Privatna svojina paganskih skulptura je stavljena van zakona.
Lokalni biskupi prave novi progon pagana i novo spaljivanje knjiga.
Sudije koje pokazuju milost prema nehrišćanima su takođe progonjeni.
415.
U
Aleksandriji, u Egiptu, rulja vođena biskupom Kirilom, napada nekoliko
dana pre hrišćanske Pashe (Pasha – Uskrs) i seče na komade poznatu i
prelepu filozofkinju Hipatiju. Delovi njenog tela hrišćanska rulja
pronosi kroz ulice Aleksandrije, da bi ih konačno spalili zajedno sa
njenim knjigama na mestu zvanom Sinaron. Na 30. avgust počinju novi
progoni protiv svih paganskih sveštenika u Severnoj Africi, koji
završavaju svoje živote ili razapeti ili živi
spaljeni.
416. godina
Inkvizitor
Hipatijus, poznat kao “Mač Božiji”, istrebljuje poslednje pagane
Bitinije. U Konstantinopolju (7. decembra), otpuštaju se svi
nehrišćanski oficiri, javno službenici i sudije.
423. godina
Car
Teodosije II, objavljuje da je nehrišćanska religija ništa drugo do
“obožavanje demona” i naređuje da svi oni koji i dalje istrajavaju u
njenom praktikovanju, moraju da budu kažnjeni zatvaranjem i mučenjem.
429. godina
Hram Boginje Atine (Partenon) na Akropolju u Atini biva opljačkan. Proganjaju se atinski pagani.
435. godina
Na
14. novembar, Teodosije II donosi novi edikt kojim se naređuje smrtna
kazna za sve “jeretike” i “pagane” u Carstvu. SAMO SE JUDAIZAM SMATRA
LEGALNOM NEHRIŠĆANSKOM RELIGIJOM.
438. godina
Teodosije II
donosi novi edikt (31. januara) protiv nehrišćana, optužujući njihovu
“idolatriju” kao razlog za epidemiju kuge koja se dogodila!
440. - 450. godina
Hrišćani uništavaju sve spomenike, oltare i hramove Atine, Olimpije i drugih grčkih gradova.
448. godina
Teodosije II naređuje da se spale sve knjige koje nisu hrišćanske.
450. godina
Uništavaju
se svi hramovi i pale se sve biblioteke u Afrodisisu (gradu Boginje
Afrodite). Grad dobija novo ime – Stavropolis (Grad Krsta).
482.-488. godina
Većina nehrišćana Male Azije je istrebljena, posle očajničkog revolta protiv cara i crkve.
486. godina
Otkriva se još “prikrivenih” paganskih sveštenika i oni bivaju uhapšeni, ismejani, mučeni i pogubljeni u Aleksandriji, u Egiptu.
515. godina
Krštenje
postaje obavezno, čak i za one koji su već hriščani. Car
Konstantinopolja, Anastasije, naređuje masakr nehrišćana u arapskom
gradu Zoara i uništenje hrama lokalnog Boga Teandrita.
528. godina
Car
Justinijan stavlja van zakona “alternativne” Olimpijske igre u
Antiohiji. Takođe naređuje i pogubljenje svih onih koji upražnjavaju
“veštičarenje, proricanje, magiju ili idolatriju” i to spaljivanjem,
raspinjanjem, bacanjem zverima ili komadanjem. Zabranjuje i sva učenja
mnogobožaca (“… onih koji pate od bogohulnog ludila Helena”).
532. godina
Jovan Azijski, fanatični monah, predvodi naoružanu hrišćansku rulju u pohodu protiv pagana u Maloj Aziji.
542. godina
Justinijan
naređuje ozloglašenom Jovanu Azijskom da nasilno pokrštava mnogobošce u
Frigiji, Kariji i Lidiji, u Maloj Aziji. Tokom 35 godina ovog krstaškog
pohoda, 99 crkava i 12 manastira je podignuto na mestima srušenih
vedskih hramova.
546. godina
U Carstvu izbija kuga za koju
crkva optužuje nehrišćane. Stotine njih je osuđeno na smrt u
Konstantinopolju od strane Jovana Azijskog, te su pred Imperatorom i
pogubljeni.
556. godina
Justinijan naređuje zloglasnom
inkvizitoru Amantiju da ode u Antiohiju i nađe, uhapsi, muči i istrebi
poslednje nehrišćane u gradu i spali sve njihove privatne biblioteke.
562. godina
Masovna
hapšenja, javna ponižavanja, mučenja, zatvaranja i pogubljenja
preostalih mnogobožaca u Atini, Antiohiji, Palmiri i Konstantinopolju.
578. - 582. godina
Hrišćani muče raspinjanjem nehrišćane širom Istočnog Rimskog Carstva i istrebljuju poslednje nehrišćane u Heliopolisu (Egipat).
580. godina
Hrišćanski
inkvizitori otkrivaju tajni Zevsov hram u Antiohiji. Prvosveštenik se
ubio, ali ostali pagani su pohapšeni. Svi zatvorenici, kao i zamenik
guvernera oblasti Anatolije su mučeni i poslati u Konstantinopolj na
suđenje. Osuđeni su da budu bačeni lavovima. Divlje životinje ih,
međutim, nisu rastrgle, pa su usmrćeni
raspinjanjem. Hrišćanska rulja
se dočepala njihovih mrtvih tela, i vukla ih kroz ulice
Konstantinopolja, a kasnije su bačena na đubrište.
Dobar tekst, nije mi poznato odakle obilnih INFORMACIJA ali je sasvim VIDLJIVO da su CRNI MAGOVI HAZARSKOG KAGAMATA koristili HRIŠĆANSTVO kao masku za uništenje VEDANJA, kada du zavrsili sa ovom etapom uništenja VEDSKIH SVETILIŠTA I SAGRADILI HAZARSKO HRIŠĆANSKE pripremajući teren za stvaranje VATIKANA za koji sam u dilemi da li je proradio